Soğuğa karşı yüksek yalıtım gücü ve dayanıklılığıyla bilinen keçe, yüzyıllardır Anadolu’nun birçok yerinde olduğu gibi Kahramanmaraş’ta da geleneksel yöntemlerle üretiliyor. Maraş’ın kültürel mirasının önemli bir parçası olan keçe, özellikle başa takılan külahlar ve çobanların giydiği kepeneklerde kullanılıyor.
Keçe üretimi, kuzuların ilk kırkımından elde edilen özel yünün temin edilmesiyle başlıyor. Yün, makinelerde ayrıştırıldıktan sonra yere serilen naylon üzerine yayılarak sıkıştırılıyor. Ardından depik makinesinden geçen yün, tezgahlarda su ve sabunla yoğrulup pişirilerek keçeye dönüştürülüyor. Bu işlem, yünün birleşmesini, düzleşmesini ve yumuşamasını sağlıyor. İçerisinde pıtırak gibi yabancı maddeler varsa, ustalar bu aşamada dikkatle bıçak yardımıyla temizlik yapıyor. Desen aşamasında ise siyah koyunyünü ve kırmızı doğal boyalar kullanılıyor. Son olarak, keçeler kurumaya bırakılarak kullanıma hazır hale getiriliyor.
Bugün Kahramanmaraş’ta bakırcılar çarşısı civarında çok az keçeci dükkanı faaliyet gösteriyor. Ancak mesleğe ilgi her geçen gün azalıyor ve çırak yetişmiyor. Geçimlerini zor sağlayan ustalar, keçe yapımının kendileriyle birlikte tarihten silinmesinden endişe duyuyor.
