Kahramanmaraş, Türkiye’nin Doğu Akdeniz’deki önemli illerinden biri olsa da tarihsel süreçte farklı idari yapılara bağlı olarak yönetildi. Osmanlı döneminde değişen eyalet ve vilayet sınırları içinde yer alan Maraş, Cumhuriyet’in ilanıyla birlikte bugünkü il statüsüne kavuştu. 19. yüzyılda Osmanlı yönetiminde birkaç kez bağlılık değişikliği yaşayan şehir, 1853-1856 yılları arasında Adana Eyaleti’ne, 1865 yılından itibaren ise Halep Vilayeti’ne bağlandı. Bu durum 1914 yılına kadar sürdü. 1914’te Maraş, bağımsız bir sancak haline getirildi ve yeni sancak yapısına Elbistan, Pazarcık, Zeytun (bugünkü Süleymanlı) ve Andırın kazaları dahil edildi. Cumhuriyet’in ilanıyla birlikte 1923 yılında Kahramanmaraş, il statüsü kazanarak idari açıdan yeni bir döneme adım attı. O yıllarda Andırın, Elbistan, Göksun ve Pazarcık ilçeleri ile birlikte yönetilen şehir, ilerleyen yıllarda nüfus artışı ve idari ihtiyaçlara bağlı olarak yeni ilçelerle büyüdü.
AFŞİN’DEN EKİNÖZÜ’NE UZANAN İLÇE YOLCULUĞU
Kahramanmaraş’ın idari sınırları, Cumhuriyet döneminde yapılan düzenlemelerle daha da genişledi. 1940’ta Elbistan’a bağlı bir nahiye iken Afşin ilçe yapıldı. 1960’ta Türkoğlu (eski adıyla Eloğlu), 1987’de Çağlayancerit, 1990’da Nurhak ve 1991’de Ekinözü ilçe statüsü kazandı. Günümüzde geniş ilçe yapısıyla Kahramanmaraş, yalnızca coğrafi büyüklüğüyle değil, idari açıdan da bölgenin en önemli merkezlerinden biri olarak öne çıkıyor.
