Maraş’ın köklü halk hekimliği geleneklerinden biri olan “cibar” yöntemi, geçmişten günümüze uzanan doğal tedavi uygulamaları arasında yer alıyor. Özellikle kırık, çıkık ve burkulma gibi durumlarda başvurulan bu yöntem, günümüzde kullanılan alçılı atel uygulamasının doğal bir benzeri olarak dikkat çekiyor. Cibar yöntemi, kolay ulaşılabilen malzemelerle hazırlanıyor. Bir bıçak yardımıyla sabun ince ince doğranıyor, ardından yumurtanın beyazıyla karıştırılarak köpük haline gelene kadar çırpılıyor. Elde edilen bu karışım, temiz bir bezin üzerine yayılarak problemli bölgeye sarılıyor. Karışım yaklaşık bir saat içinde kuruyarak sertleşiyor ve böylece ilgili uzvun sabitlenmesini sağlıyor.
KIRSAL HAYATIN ŞİFALI YÖNTEMİ
Yöntemin bir diğer özelliği ise, hava ya da terle temasa geçtiğinde yumuşayarak gevşemesi. Bu durumda karışım kolayca çıkarılabiliyor ve gerekiyorsa yeniden uygulanabiliyor. Cibar uygulaması, özellikle kırsal alanlarda modern tıbbi malzemelere ulaşımın kısıtlı olduğu dönemlerde sıklıkla tercih edilen pratik ve etkili bir tedavi biçimi oldu. Her ne kadar günümüzde modern ortopedik yöntemler yaygınlaşmış olsa da, cibar gibi geleneksel uygulamalar, Kahramanmaraş halkının doğaya dayalı, pratik ve yaratıcı çözümler üretme yeteneğini ve kültürel hafızasını yansıtmaya devam ediyor. Bu yöntem, hem bölgenin sözlü kültüründe hem de halk arasında halen hatırlanan ve zaman zaman uygulanan doğal tedavi örneklerinden biri olarak yaşatılıyor.
