Tarihin sessiz tanığı Maraş Kalesi hala sessiz. Ama bu kez geçmişin değil, ihmalkarlığın sessizliği bu… 6 Şubat depremlerinin üzerinden bunca zaman geçti, kale hala ziyarete kapalı. Hasar gören duvarları öylece duruyor. Aradan geçen sürede ne bir taş yerinden oynadı ne de bir çivi çakıldı. Peki biz neyi bekliyoruz?
***
Kahramanmaraş Büyükşehir Belediye Başkanı Fırat Görgel, 15 Ağustos 2024 tarihinde yaptığı açıklamada, kalenin restorasyon projesinde son aşamaya gelindiğini ve 25 Aralık 2024’te ihale yapılacağını duyurmuştu. Bugün takvimler Mayıs’ı gösteriyor. O günden bugüne kadar ne oldu? Gördüğümüz kadarıyla hiçbir şey.
***
Maraş Kalesi bu şehrin sadece fiziki değil, aynı zamanda duygusal hafızasıdır. O kaleye bakan her çocuk, her turist, her Maraşlı orada bir tarih görür. Ama bizler o tarihi göz göre göre çürümeye bırakıyoruz. Üstelik yalnızca kale değil, onun içindeki bir başka kıymetli miras da sessiz sedasız yok edildi.
***
Minyatür Kurtuluş Müzesi’ni hatırlayan kaldı mı? Bir zamanlar kalenin içinde, Maraş’ın destansı kurtuluş mücadelesinin 18 sahnesi minyatürlerle anlatılıyordu. Birinci Dünya Savaşı sonrası işgale direnen ecdadımızın hikayesi, o küçük ama anlamı büyük maketlerde yeniden can buluyordu. Ancak 2017’de başlatılan restorasyon sonrası bu müze bir daha kapılarını açmadı. Yerine ne mi geldi? Kafe… ‘Minyatürler şimdi nerede?’ diye kendi kendime sormadan edemiyorum. O minyatürler sadece plastik veya maket değil, bu halkın hafızasıydı. Şimdi o hafıza nerede sergileniyor? Bilen yok…
***
Bir şehri şehir yapan yalnızca yolları, binaları, köprüleri değil; onun geçmişidir, hikayesidir, kökleridir. Maraş Kalesi’ne ve Minyatür Kurtuluş Müzesi’ne gösterilmeyen bu ilgisizlik, aslında geçmişe karşı gösterilen bir vefasızlıktır.
