Kahramanmaraş’ta günlük hayatın içinde sıkça duyulan bir kelime vardır: “Ede.” Aslında “abi” ya da “erkek kardeş” anlamına gelen bu kelime, zamanla Maraşlı erkeklerin birbiriyle kurduğu samimi ilişkinin temel taşı haline geliyor. Sokakta, çarşıda, kahvede, düğünde ya da taziyede… “Edem nötin?” diye sorulur, hal hatır alınır. “Sağol ede, sen nasılsın?” cevabı gelir içtenlikle. Kahramanmaraş’ın kendine özgü bu sıcak hitabı, yalnızca bir kelime değil; aynı zamanda bir kültür, bir sahiplenme ve bir aidiyet ifadesi haline geliyor. Yabancıların ilk duyduğunda merakla sorduğu, Maraşlıların ise yüreğini koyduğu bu kelime, her kullanıldığında aslında “Ben senin kardeşinim” demenin başka bir yoludur.
Maraş’ta “ede” olmak, sözlük anlamının çok ötesinde bir yerdedir. Aynı mahallenin çocuğu olmak, aynı sofrada yemek yemek, aynı acıyı paylaşmak anlamına geliyor çoğu zaman. Bugün hâlâ gençler, yaşlılar, esnaflar ve arkadaş grupları arasında bu kelime yaygın şekilde kullanılıyor. “Ede” kelimesi, Kahramanmaraş’ta sadece bir ağız alışkanlığı değil; kültürün yaşayan bir parçası olarak varlığını sürdürüyor.
