Kahramanmaraş’ın geçmişten bugüne uzanan önemli geleneklerinden biri olan yün yıkama, artık eski canlılığını yitiriyor. Hazır yatak ve yorganların yaygınlaşmasıyla birlikte, yüzyıllardır süregelen bu imece kültürü sadece köylerde sınırlı olarak devam ettirilebiliyor. Yün yıkama, özellikle düğün hazırlıklarının önemli bir parçasıydı. Çeyiz için yastık, yorgan ve döşek hazırlayacak olan kız tarafı, oğlan evinden yün ister; ardından komşular, akrabalar ve eş dost bir araya gelerek imece usulüyle bu yünleri yıkardı. Çeşme başlarında, ırmak kenarlarında yapılan bu toplu etkinlik, yalnızca bir temizlik faaliyeti değil, aynı zamanda sosyal bir paylaşım ve eğlenceye dönüşürdü.
YÜNLER LEĞENLERDE BİR GÜZEL YIKANIRDI
Yünler önce deterjanlı suya bastırılır, ardından ayakla çiğnenerek temizlenirdi. Kurutma aşamasında çaylar demlenir, evlerden getirilen yemekler hep birlikte yenir, türküler söylenir, şakalaşılır ve kimi zaman oyunlar oynanırdı. Kadınların yünleri yıkadığı bu etkinlikte, erkekler de çiğneme ve sonrasında mangal kurma gibi görevlerle sürece dahil olurdu. Ancak günümüzde bu gelenek ciddi bir tehdit altında kalıyor. Şehirleşme, fabrikasyon ürünlerin yaygınlaşması ve genç kuşakların geleneksel yöntemlere uzak durması nedeniyle yün yıkama kültürü artık yalnızca bazı kırsal mahallelerde yaşatılabiliyor. Genç çiftler artık yün talep etmiyor, hazır yorgan ve yatakları tercih ediyor.
ARTIK NOSTALJİK BİR TARİH HALİNE GELİYOR
Bir zamanlar kent yaşamının neşeli buluşmalarından biri olan yün yıkama, artık nostaljik bir hatıra haline gelmek üzere. Kahramanmaraş’ın kültürel hafızasında önemli bir yere sahip olan bu geleneğin, yaşatılmadığı takdirde ilerleyen yıllarda tamamen tarih olması öngörülüyor.
