Maraş halkının zengin sözlü kültür birikimi içinde özel bir yere sahip olan “abba olmag” deyimi, hem anlamı hem de kullanım şekliyle dikkat çekiyor. Bu deyim korku, şaşkınlık ya da ani gelişen olaylar karşısında beti benzi atan birini tanımlamak için kullanılır. Ancak, sadece duygusal tepkileri değil; aynı zamanda günlük yaşamın doğal hâllerini de yansıtır. Kahramanmaraş’ta tıraş olup çıkan bir kişinin teninin bembeyaz görünmesi veya hamamdan çıkan birinin buharda arınmış teninin açık renk alması da “abba gibi olmuş” şeklinde esprili bir dille ifade edilir. Bu kullanım halk arasında bir yandan gözlem gücünü, bir yandan da samimi mizah anlayışını yansıtır. Nadir de olsa çocukların çok korktuğu anlarda ya da aniden ürken bir kişinin yüzü solduğunda yine aynı deyime başvurulur. Bu yönüyle “abba olmag” deyimi, hem fiziksel bir görünümü hem de ruh hâlini tarif eden çok katmanlı bir anlatım olarak Maraş kültüründe yaşatılmaya devam eder.
