Kahramanmaraş’ın kendine özgü konuşma dili, sadece yöre halkının günlük iletişimine canlılık katmakla kalmıyor, aynı zamanda şehrin kültürel mirasını da bugüne taşıyor. Mahalle aralarında yapılan sohbetlerden esnaf muhabbetlerine, aile içi konuşmalardan günlük karşılaşmalara kadar pek çok yerde duyulabilen yerel ifadeler, Maraş ağzının en karakteristik unsurlarını oluşturuyor. Bu ifadelerden biri de “fıttırmak” kelimesi oluyor. Maraş ağzında “fıttırmak”; bir kişinin sinir, şaşkınlık, baskı ya da aşırı bunalma anında kendini kaybedecek gibi hissetmesi, yani halk arasında “delirmek, çileden çıkmak, ne yapacağını bilememek” durumunu anlatıyor. Çocukların sürekli kavga etmesi, bir anda patlayan bir sorun, beklenmeyen ve sinir bozucu bir olay ya da birinin sabrı zorlayan davranışları bu ifadenin en sık kullanıldığı durumlardan sadece birkaçı oluyor. “Fıttırdım”, “Beni fıttırttılar”, “Az daha fıttırıyordum” gibi cümlelerle günlük hayatta karşılık bulan bu söz, hem duyguyu güçlü şekilde aktaran hem de Maraş’ın kendine has samimiyetini taşıyan bir deyim niteliği taşıyor.




