Kahramanmaraş’ın halk arasında yaygın olarak kullandığı deyimlerden biri olan “babıcını eline vermek”, sözlü kültürün dikkat çeken örneklerinden biri olarak yaşatılmaya devam ediyor. Bu deyim, bir kişiye doğrudan “git” denmeden, ama artık ortamda istenmediği ima edilerek nazik bir biçimde uzaklaştırıldığını ifade etmek için kullanılıyor. Genellikle yüzüne karşı değil, kişi ayrıldıktan sonra arkasından söylenen bu ifade; özellikle sosyal ilişkilerde sınırların dolaylı şekilde çizildiği durumlarda tercih ediliyor. Maraş ağzında “babıç”, küçük bohça, çanta veya eşya sarılı torba anlamına geliyor. Bu nedenle “babıcını eline vermek” deyimi, kişinin eşyalarının toplanarak kendisine verilmesi ve ortamdan ayrılmasının sağlanması anlamını taşıyor. Deyim, günlük yaşamda uzun süredir oturan bir misafirin ya da ortamda hoşnutsuzluk oluşturan birinin gitmesine yönelik, doğrudan olmamakla birlikte son derece açık bir mesaj içeriyor. “Babıcını eline verdiler” şeklinde kullanılan bu ifade, Maraşlıların açık yüzleşmelerden çok ima yoluyla iletişim kurma geleneğini de yansıtıyor.
