İnsanların afet anında ne yapacağını bilmediği için paniğe kapıldığını söyleyen Öğr. Gör. Büşra Hancı Kurt, “Afet anında küçük ama planlı adımlar, büyük kayıpların önüne geçebilir. Her aile, kendi evinde küçük bir afet planı yapmalıdır. Bu planın içinde; evdeki güvenli alanların belirlenmesi, gaz, su ve elektrik vanalarının yerinin herkesçe bilinmesi, acil durumda arayacağınız kişilerin bir listesi ve şehir dışında iletişim kurulacak bir akraba numarası mutlaka yer almalıdır. Bu planı çocuklarla da paylaşın. Çocukların da afet planının bir parçası olması hem onların korkusunu azaltır hem de aile içi dayanışmayı güçlendirir” diye konuştu.
Afet çantası hazırlığının nasıl olması gerektiğine değinen Öğr. Gör. Kurt şunları söyledi: “Afet çantası denildiğinde çoğu kişi 'bir gün lazım olur' diye düşünür ama o gün geldiğinde çantası yoktur. Ben her zaman şunu söylüyorum: 'Afet çantası, felaket korkusunun değil, yaşam bilincinin göstergesidir.' İçine temel ihtiyaç malzemelerini koyun: su, kuru gıda, el feneri, pil, ilaçlar, kimlik fotokopileri, ilk yardım seti ve basit kıyafetler. Bu çantayı evin çıkışına yakın bir yerde bulundurun ve yılda bir kez içeriğini yenileyin.”
Afet olduktan sonraki ilk saatler, en kritik zaman dilimidir diyen Öğr. Gör. Kurt, “Biz bu döneme 'sıcak zaman' deriz. Bu süreçte öncelikle kendinizin ve ailenizin güvende olduğundan emin olun. Ardından gaz, elektrik ve suyu kapatın. Binada ciddi hasar varsa, artçı sarsıntılara karşı açık bir alana geçin. Unutmayın: 'Sakin kalan, doğru karar verir. Panik, ikinci bir afettir.' Bu sırada çocuklarınızın gözlerine bakın. Onlara 'güvendeyiz' diyebilmek, afetin psikolojik etkisini azaltır” ifadelerini kullandı.
Öğr. Gör. Büşra Hancı Kurt son olarak şunları söyledi:
“Afet hazırlığı bir defalık bir etkinlik değil, yaşam biçimidir. Tıpkı her sabah kahvaltı yapmak ya da kapıdan çıkarken anahtar kontrol etmek gibi, afet bilinci de günlük yaşamın doğal bir parçası olmalıdır. Aile bireyleriyle ayda bir kez kısa bir tatbikat yapmak, bir gün gerçekten hayat kurtarabilir. Afetler doğaldır, ama hazırlıksızlık insan kaynaklıdır. Her aile, kendi evinde küçük bir kriz yönetim merkezi kurabilir. Biz afetleri durduramayız; ama kayıplarımızı azaltabiliriz. Unutmayalım: Hazırlık, hayatta kalmanın ilk adımıdır.
