Camilerin önemine vurgu yapan Şair – Yazar Ali Büyükçapar, Kahramanmaraş’taki tarihi camileri gazetemize anlattı. Ali Büyükçapar, Kahramanmaraş’ta 1923 yılandan sonra yaşanan sosyal, siyasi tercihlerden dolayı camilerin hizmetlerine ara verildiğini belirterek ilk defa Kahramanmaraş’ta 1938 yılında bir caminin tekrardan yapıldığını söyledi. BENİM İLK GÖRDÜĞÜM CAMİ ŞAZİBEY CAMİSİ Herkesin kendi hayatında bir camisi olduğunu vurgulayan Şair-Yazar Ali Büyükçapar, “Herkesin bir camisi var. Gözümü açtığım zaman benim ilk gördüğüm cami Şazibey Camisi. Evimiz hemen biraz ötesindeydi. Rahmetli dedem ve Anneannem oralarda yaşarlardı. Sokak Başı’ndaki Cadde benim ata ve baba yurdum. Hala dedemin Sokak Başı’ndaki yeri ortada duruyor. Şazibey Camisi benim hayatımdaki ilk cami. Şazibey Camisi’ne giderdik, oradaki müftü efendi kanadı kırıklardan bir müezzin vardı. O müezzini herkes saygıyla dinlerdi. Müezzin camide ezan okur. Caminin aynı zamanda eski bir minaresi vardı. O cami sonra yıkıldı. Caminin bir bölümünde mezarlıklar vardı. Tabi çocuk aklımızla mezarlık ve cami arasındaki farkı bir türlü anlayamazdık. Sonra çevremizdeki başka camilerden Arasa Camisi’ni hatırlıyorum. Yalnız Arasa Camisi’nin yıkık günlerini hatırlıyorum. Rahmetli peder onun bir şekilde yandığını ve çöktüğünü söylerdi. Sonra o cami Dişçi Ekrem Bey önderliğinde ihya edildi” diye konuştu. KAYABAŞI CAMİSİ’NİN BİR ÖZELLİĞİ DE PROTOKOL CAMİSİ OLMASIDIR Ali Büyükçapar, Kayabaşı Camisi’nin bir özelliğinin de protokol camisi olduğunu aktardı. Büyükçapar, “Şazibey Camisi’nin hatıraları devam ederken baktım ki bir gün kendimi Haydarlı Camisi’nin yakınında bir yerde buldum. Rahmetli peder Haydarlı Camisi etrafına ev yaptırmış. Haydarlı Camisi’ne bir vakit gittim. Civarındaki camilere şöyle bir bakalım. Çiçekli Camisi içi çok güzel bir camidir. Kayabaşı Camisi o da çok nezih bir camidir. Kayabaşı Camisi’nin minaresi 1978-79 yıllarında Kahramanmaraş bir deli poyraz esmişti ve minare yıkılmıştı. O minare yıkıldığından dolayı birkaç hemşerimiz vefat etmişti. Sonra minareyi küçülttüler. Kayabaşı Camisi’nin bir özelliği de protokol camisi olmasıdır. Sayın valiler Cuma namazlarında bu camiye giderler. Kayabaşı Camisi’nin imamı da çok farklı şekillerde seçilir. Kayabaşı Camisi’nin hemen altında Şekerli Camisi var. Bu cami benim çok yakından bildiğim bir camidir. Kahramanmaraş’ta 1923 yılandan sonra yaşanan sosyal, siyasi tercihlerden dolayı camilerin hizmetlerine ara verilmiş. İlk defa Kahramanmaraş’ta 1938 yılında bir cami tekrar ihya edilmiş, yapılmış. Şekerli Camisi’nden biraz aşağıya indiğimiz zamanda Keşif Efendi Camisi var. Bu camilerle birlikte Kahramanmaraş’ta Besim Atalay 1914-15 yılları arası Maraş Tarih ve Coğrafyasına baktığımız zaman 19 tane camiden söz eder. Şimdi il geneline baktığımız zaman 1351 adet cami olduğunu görüyoruz. Türkiye genelinde ise 90 bin civarında cami var” ifadelerini kullandı. KAHRAMANMARAŞ’TA CAMİLER İLE ÖZDEŞLEŞEN İNSANLAR VARDIR Bazı insanların Camiler ile özdeşleştiğinin altının çizen Büyükçapar son olarak şunları kaydetti, “Maraş camileri aynı zamanda hocaların kimlik camileridir. Müftü Efendi’nin, Hafız Ali Efendi’nin Maraş Müftülük olarak kullanmış olduğu müştemilat cami 1992- 93 yıllarına kadar kaldı. Sonra Saçaklızade Vakfı’nın kuruluşunda bulunduk. Fakat biz o vakıfta dini hizmetlerimizi çok farklı bir şekilde sürdüreceğimizi düşünüyorduk. Hocalar arasında çok çekişmeler olur. Bir ipte iki hoca asla yer almaz. En son okumuş olduğum İsmail Karaçam’ın Hatıralarını keşke bundan 25 yıl önce okusaydım da hayatıma çok farklı yön verseydim dediğim oldu. Hafız Ali Efendi 1967 yılında vefat etmiştir. Maraş’ın büyük hocasıdır. Büyük olmasının en büyük sebebi Allah ona uzun ömür vermiş nerdeyse yüzyıl yaşamış. Hocaların kıymeti biraz da uzun yaşamakta. Eğer bir hoca nasip olurda uzun yaşarsa hocalığının behresi artar gider. Allah hepimizi uzun ömürler versin. Büyüksu Camisi var. Adliye camisi olarak da bilinir. Ulucami’nin üzerinde küçük bir mescittir. Hala kendi orijinalliğini koruyor. Orada adliye olduğu için Büyüksu Adliye Camisi olarak geçer.” Haber: Emrah Özdemir