'Kemal Sunal’ı kaybedeli 19 yıl oldu. 3 Temmuz, bir gülüşüyle Türkiyeyi güldüren usta sanatçının ölüm yıl dönümüydü.

Türk halkının hayatında unutulmaz bir yere sahip olan Kemal Sunal, yaşasaydı bugün 75 yaşında olacaktı.

Sinema tarihimizde hiçbir sanatçı onun kadar derin iz bırakmadı.

Bizim nesil onun filmleriyle yaşlandı. Yeni nesil de televizyon ekranlarından izlediği Yeşilçam klasikleriyle büyüyor.

Şimdiye kadar Kemal Sunal hakkında çok şeyler yazıldı; çok şeyler çizildi. Bugünkü yazımda, Sunal’ın farklı bir özelliğini dile getireceğim.

Sanat çevreleri usta oyuncuyu genellikle cimri kişiliğiyle tanırdı. Ünlü oyuncunun ‘Varyemez’ filmini çoğumuz seyretmişizdir. Filmde oğlu rolünü canlandıran Tuncay Akçay’ın bir gazetede okuduğum söyleşisi bunu çok güzel dile getiriyor: ‘Bazen ‘Yahu Kemal abi’ diyordum. ‘Varyemez sanki senin hakiki hayatın gibi diye ona takılırdık. İyi ki öyle davranmış. Şimdi ailesine çok iyi bir gelecek bıraktı.’

Demek ki bir anlamda filmde kendisini canlandırmış.

Aslında o da kendisini tutumlu olarak nitelendirirdi. Ama gizli gizli yaptığı yardımlar, ölümünden sonra konuşulmaya başlandı. Düşünün: üniversite öğrencilerine karşılıksız burs verdiğini, hanımı bile vefatından sonra öğrenmiş.

Ünlü sanatçı Emel Sayın’ın yaşadığı bir anı da çok ilginç: ‘O zamanlar tığ gibi delikanlı, cepte para çok. Oyuncu bir de, Mavi Boncuk filmini çekiyoruz. Bir gün setten çıktık, eve gidiyoruz. Ben Laleli’de oturuyorum, Kemal benden önce çıktı. Herkes yevmiyesini almış. Taksiyle kendi arabasıyla giden gitti. Baktım Kemal yürüyerek gidiyor, üç kilometre var gideceği yere. Her gün yürüyerek gidip geliyor, merak ettim nereye gidiyor bu adam böyle diye. Uzun süre yürüdü, sonra bir bankta yatan adamı kaldırdı... Bir şeyler konuştular, sonra cebinden para çıkarıp verdi. Şaşırmıştım, ardından biraz daha ilerde bir lokantaya girdi, bir şey yemeden çıktı, oraya da para verdiğini görmüştüm... Bıraktım takibi, banktaki adama yaklaştım, 'Tanıyor musunuz o az önce size para veren adamı?' dedim. 'Adını bilmem, sormam da, her gün para verir bana...' dedi. Teşekkür ettim, az ilerideki lokantaya gittim, 'Az önce gelen beyin borcu mu var size?' dedim, tanımadılar beni... 'Kemal Abi’nin mı, yok hayır bize her gün evsizler uğrar, yemek yediririz. O da sağ olsun, onların yemek masrafını öder' dedi. Ertesi gün Kemal'in yanına gittim, 'Sen ne güzel bir adamsın ya...' dedim, ne olduğunu anlayamadı, sarıldım ağladım.’

İşte böyle güzel bir insandı Kemal Sunal… Nurlar içinde yat; gülen adam…