Herkese değer verirsin, saygı gösterirsin, herkesi seversin ama bazen bir kişiyi unutursun, kimi mi? Tabii ki kendini. Önce sen, seni sevmelisin. Önce sen, kendini değerli bulmalı ve kendine saygı göstermelisin.
Asla kendini ikinci plana atmamalısın. Başkaları üzülmesin diye kendini üzmek çoğu insanın tercihi olmuştur. Tercihte ufak bir değişikliğin ise kimseye zararı olmadığı gibi kendine ne güzel bir faydası olduğunu zamanla göreceksin. Unutma ki önce sen gelmelisin! Kimseden beklemeden, önce sen kendine değer ver. Bugün başkasından beklediğin ilgiyi, önce kendine göstermelisin. İnsanları memnun etmeyi kendine görev edinmeden önce, sen hayatından ne kadar memnunsun bunu düşün.  Koskoca kâinat içerisinde aslında hepimiz tekiz. Unutma, hayatın ve her şeyin seninle başladı, seninle bitecek. Sakın kendini yok sayma! Bizler çoğunlukla başkaları tarafından mutlu edilmeyi bekleriz. Mutluluğun kendi içimizde saklı olduğunu unutarak... Yine aynı şekilde, bizlere genellikle kendimizden önce başkalarına değer vermemiz, saygı duymamız, başkalarından özür dilememiz öğretildi. Sevgi ise hep başkalarına verilen bir duyguydu. Bizler de kendimize bırakmadan hak eden, hak etmeyen herkese verdik. Önce kendimiz, önce biz! Sizin de kendinize haksızlık ettiğiniz zamanlar elbette olmuştur. Haydi, gelin ve özür dileyin. Evet, başkalarından özür dilediğiniz gibi kendinizden de lütfen özür dileyin. Sevdiğiniz ve sizi mutlu eden şey her ne ise onu bulun. Kısa bir süreliğine olsa bile yapın onu! Unutmayın, nasıl doğuyorsak bir gün ölmekte kaçınılmaz. Her zaman kendine inan, seni senden başka kimse daha iyi tanıyamaz. Ne kadar çok seversen sev birini, başka biri için sakın kendinden vazgeçme. Başkalarına benzemeye çalışmaya, özenmeye hiç gerek yok. Sen, seninle özel ve güzelsin. Biliyorum, bunları uygulamak her zaman yazıldığı veya söylendiği gibi kolay olmuyor. Bazen zorlanıyorsun. Hatta acı çekiyorsun, onu da biliyorum. Çektiğin acılarla büyüyorsun... Emin ol, ruhun biraz daha olgunlaşıyor. Önce kendi bilmeceni çöz. Kendini tanı, kalbini duy... Hayatımıza giren her insanın mutlaka bir nedeni vardır. Yeri gelecek canın gibi sevdiklerin seni kıracak, üzecek, belki içini acıtacaklar. Hepsi o kadar... Senin özündeki değerleri yok etmeye kimin gücü yeter? Sen izin verme yeter ki! Sen, sana sahip çık... Zaten eğer acı çekiyorsan bil ki geçecek. Yaşadığınız tüm o deneyimler bugün sizi siz yapandır. Kusur arama, etrafına hep sevgiyle bak ve pişman olma. Her şey yolundayken oldum sanma, en çok köşeye sıkıştığında bak kendine! Sorunlarına daha fazla takılma, ruhuna kattıklarını gör. Olgunluk nasıl da yakıştı sana... Aslında her acı hayatımızda kıymetli bir yerdedir. Canın yanmasaydı, sevgiyi nasıl öğrenecektin? Sabretmeyi, her şeye rağmen sevmeyi... Her zaman ruhundaki gerçek güzellikleri görebilenlerden ol!
Unutma bu senin hikâyen... Kendini ön planda tutmak, sana verilmiş en doğal haktır. Sen, senden hiçbir zaman vazgeçme.