2001 yılının Ocak ayında Kahramanmaraş’ın Türkoğlu ilçesinde dünyaya gelen Yusuf Çelik, kavgadan uzak, toplumla iç içe yaşamayı seven, insanlarla iletişim halinde olup sorunlarını kendi çözmeye çalışan bir genç. Şairin ve şiirin başkentinde yaşamasıyla birlikte şiire büyük ilgi duyan genç Yusuf, küçük yaştan itibaren şiir yazmaya başladı. Yazdığı şiirleri kitap haline getirmek için çalışmalara başlayan Yusuf, daha sonra kitabını bastırmak için sponsor arayışı içerisine girdi. Genç Yusuf’un, sponsor arayışına, ilçesinde eğitim ve kültürel çalışmalara önem veren Türkoğlu Belediye Başkanı Osman Okumuş cevap vermişti. İlçesinde her ferdin isteğini geri çevirmeden onlara destek olan Başkan Okumuş, böylelikle şiire ilgi duyan bir gencin hayallerini gerçekleştirmişti. Kitabı yoğun ilgi gören genç şair, okullarda da yaşıtındakilere konferanslar vererek okuma ve yazma alışkanlığı kazanmalarına fayda sağlıyor. Genç şair son olarak ise Kahramanmaraş İmam Hatip Lisesi’nde öğrencilerle bir araya geldi.
“İÇİNİZDEKİ CESARETİ ORTAYA ÇIKARMALISINIZ”
Öğrencilere kitabını anlatan genç şair, “Ben de sizler gibi 17 yaşında bir lise öğrencisiyim. Sizinle aynı yaşta büyük bir işe imza atarak Müphem Gemi adlı kitap çıkardım. Sizlerle de burada program tertip edilmiş. Bize davet geldi, biz de aranıza katıldık. Davetin ve bizim buraya gelmemizin amacı sizler gibi aynı yaştaki akranlarımıza arkadaşlarımıza cesaret vermek. Eğer, şiir yazmak, roman yazmak, öykü yazmak gibi bir işle uğraşıyorsanız sizlerde kendinizde cesaret bularak kendinizi ortaya çıkarmalısınız” dedi.
Okumanın önemine dikkat çeken genç şair, “Yazmak bildiğimiz kelime sayısıyla olmaz, biz içimizden gelen ilhamla yazarız. Kelime dağarcığı kitap okumayla gelişir, bol bol kitap okumalısınız. Bu yaşa gelinceye kadar üç bin kitap okudum. Ve sizlerin de okumanızı tavsiye ederim” ifadelerini kullandı.
Çelik, ilk şiirinde Kahramanmaraş’ı tanıttığını dile getirirken, son yazdığı şiiri okudu.
İNCİR KUSLARI
Kendine iyi bak zemheriye alışık yüreğim,
Ellerimi diktim güz bahçesine,
Bilmem çiçek açar mi incirler,
Büyür mü kırılınca dalları salkım söğüt.
İnsan aklında tutar acıyı, büyütür sabırla,
Hüzünlü çekilmiş başaklar, büyür yürekte,
Bulutlar gelir konar, buğulanmış gözlere,
Gönlüm incir kuşları gibi kırıldı kırılacak.
Korkum gidişine değil sonbaharın,
Zemheri gelir, her giden sonbahardan sonra.
Kar yağınca kaybolur mu kokusu gülün?
Kendine iyi bak zemheriye alışık yüreğim...."
(Haber: Abdullah Hançer-Selma Erdemgür)
